عاشورا ی حسینی و سالگرد بیست و دوم بهمن

        حد تو رثا نیست عزای تو حماسه است

  ا ی خون اصیل ات به شتک ها ز غدیران

افشانده شرف ها به بلندای دلیران

جاری شده از کرب و بلا آمده ...وآنگاه

آمیخته با خون سیاووش در ایران

ای جوهر سرداری سرهای بریده

وی اصل نمیرندگی نسل نمیران

خرگاه تو می سوخت در اندیشه ی تاریخ

هربار که آتش زده شد بیشه ی شیران

وان روز که با بیرقی از یک تن بی سر

تا شام شدی قافله سالار اسیران

تا باغ شقایق بشوند و بشکوفند

باید که ز خون تو بنوشند کویران

 ***

حد تو رثا نیست عزای تو حماسه است

ای کاسته شان تو از این معرکه گیران

حسین منزوی

چه جور ها کشیدند بلبلان از دی
بدان امید که دگر نوبهار باز آید
امسال چون روزهای تاسوعا و عاشورا ی حسینی  و سالگرد بیست و دوم بهمن نزدیک هم واقع شده اند و برای اینکه یادی هم از معلم بزرگ انقلاب ، ققنوسی که در آن زمان یک بال فریاد بود و یک بال آتش ، او که قلمش و سخنش  رسوا گر زر و زور و تزویر بود ، واو  فریاد ش هنوز بلند است  : آنان که رفتند  کاری حسینی کردند و آنان که  مانده اند باید کاری زینبی کنند و گر نه یزیدی اند . کنیم چه بهتر که یکی از نوشته های این معلم شهید – دکتر علی شریعتی – را بیاوریم .اگر چه :
 در شمار ارجه نیاورد کسی حافظ را   
شکر کان محنت بی حد و شمار آخر شد

برای ادامه نوشته : http://farsiyad.blogspot.com/2005/09/blog-post_27.html
 شریعتی، علی شریعتی، عاشورا، تاسوعا، عبدالرضا فارسی،